بررسی ویژگی‌های زبانی، بلاغی و فکری غزل گفتاری معاصر

کاربرد پر بسامد زبان گفتاری در آثار گروهی از شاعران معاصر، یک جریان شعری را به نام شعر گفتاری پدید آورده‌است. غزل گفتاری شاخه‌ای از جریان شعر گفتاری و نمودی برجسته از جریان شعر معاصر در خط سیر شعر کلاسیک فارسی است که پیکره‌ای گفتارین، الفاظی زنده و شکسته، قالبی متنوع و مضمونی تلفیقی از موضوعات کهنه و نو با رویکردی بی پروا در صراحت‌گویی، بیان عواطف شخصی و خصوصی گوینده با مخاطب و غنای احساسی مضاعف بر مدار واقع‌نمایی دارد که شناخت این ویژگی‌ها اهمیّت و ضرورت پژوهشی درخور را نشان می‌دهد. بنابر این، پژوهش مورد نظر با هدف معرفی انواع غزل معاصر، تعریف غزل گفتاری و تبیین ویژگی‌های ساختاری (زبانی و بلاغی) و محتوایی و مضمونی (فکری) آن به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده که حضور واژگان گویشی، زبان شکسته و پیکره‌ی گفتارین‌، چگونگی عملکرد واژگان، کیفیت تحول گفت‌وگو، صراحت‌گویی، حقیقت‌نمایی، واقع‌گویی میان عاشق و معشوق، دیگرگونی مضامین و نمود پررنگ قواعد مکتب واسوخت را از ویژگی‌های غزل گفتاری معاصر دانسته‌است.